Με αφορμή το βιβλίο μου Στόριζ και Νιουζ εγκαινιάζω μια στήλη με #στόριζ που αξίζει να γίνουν #νιουζ. Ποδαρικό στη στήλη κάνουν…
Τα Χριστούγεννα της Σταθμούλας!
H Σταθμούλα, ή αλλιώς «η γάτα που έβλεπε τα τρένα να περνούν», είναι πασίγνωστη. Το 2015 εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Σταθμό του Ηρακλείου και γίνεται η μασκότ υπαλλήλων και περαστικών!
Όμως ποια ιστορία υπάρχει πίσω από την ιστορία της;
Η Σταθμούλα γεννιέται πριν από δέκα χρόνια, κοντά στον Σταθμό του Ηρακλείου και περνά τον πρώτο χρόνο της ζωής της έξω από ένα κατάστημα. Όμως η ζωή στους δρόμους δεν είναι εύκολη. Η μικρή μας φίλη τραυματίζεται άσχημα και με τη βοήθεια της αστικής πανίδας του δήμου Ηρακλείου χειρουργείται και, τελικά, χάνει την ουρά της.
Κι αφού δεν βρίσκεται για εκείνη ούτε φιλοξενία ούτε υιοθεσία, στειρώνεται και επανεντάσσεται στην περιοχή.
Τότε ήταν που, εντελώς μαγικά, εμφανίζεται στον σταθμό του Ηρακλείου. Ευτυχώς, οι υπάλληλοι του σταθμού αλλά και οι υπεύθυνοι της ασφάλειας την καλοδέχονται κι εκείνη αποφασίζει να μείνει μαζί τους.
Βρίσκει πάντα ένα μπολάκι με κροκέτες, καθαρό νερό και ιατρική φροντίδα όποτε τη χρειάζεται, ενώ κάτω από ένα παγκάκι υπάρχει κι ένας μικρός γατοφόρος τυλιγμένος με πλαστική μεμβράνη για να μη το διαπερνά το κρύο και η βροχή -το σπιτάκι της.
Μέχρι που η γατούλα αρρωσταίνει και στο γκρουπ «Σατανισμός και Γάτες» δημοσιεύεται μια έκκληση για βοήθεια. Η Φλώρα, που έμελε να γίνει η μελλοντική και παντοτινή κηδεμόνας της, ζητά να την υιοθετήσει. Ίσως γιατί συναισθάνεται την μοναξιά που βιώνει τα βράδια η Σταθμούλα όταν ο σταθμός κλείνει. Ίσως πάλι γιατί οι στίχοι «Είδες οι έρημοι σταθμοί πώς σου ματώνουν την ψυχή όταν απάνω στην γραμμή πέφτει το βράδυ» τη συγκινούσαν πάντα…
Η απάντηση που έλαβε ήταν πως η Σταθμούλα υιοθετήθηκε από κάποιον υπάλληλο του σταθμού. Αναγκαστικά έκανε πίσω. Μόνο που τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι…
Μια άλλη κοπέλα, η Κατερίνα Παυλή, περνά συχνά από τον σταθμό για να δει την Σταθμούλα. Υπάρχουν φορές που κατεβαίνει από το τρένο μόνο και μόνο για να την χαϊδέψει και να συνεχίσει το δρομολόγιό της. Τον Αύγουστο, η Κατερίνα κάνει ανάρτηση στο «Σατανισμός και Γάτες» για να ρωτήσει αν κάποιος έχει νέα της Σταθμούλας. Και ήταν αυτή η ανάρτηση και η ερώτησή της που ανακίνησαν ξανά την ιστορία. Η Φλώρα εκδήλωσε για ακόμα φορά το ενδιαφέρον της και μοιράστηκε μαζί της την πληροφορία περί υιοθεσίας.
Μια εθελόντρια της αστικής πανίδας του δήμου Ηρακλείου βλέπει τον διάλογο και παρεμβαίνει. Τους ενημερώνει πως δεν έγινε μόνο μία υιοθεσία αλλά δύο και πως καμία τους δεν πήγε καλά. Την πρώτη φορά τη βάζουν στην αυλή ενός σπιτιού από όπου φεύγει για να γυρίσει στον σταθμό. Ακολουθεί δεύτερη υιοθεσία σε πολύ πιο μακρινή περιοχή. Πάλι το σκάει. Επιστρέφει στον σταθμό γεμάτη ψύλλους και με άθλιο τρίχωμα. Ο κτηνίατρος που την παρακολουθεί επιμένει πως η υγεία της είναι επιβαρυμένη και δεν μπορεί να μένει πλέον έξω κι έτσι η Σταθμούλα βρίσκεται και πάλι στα γραφεία της αστικής πανίδας του Δήμου.
Μετά από αυτή την πληροφορία, η Φλώρα –που την ήθελε απεγνωσμένα– ζητά ραντεβού και στις 29 Σεπτεμβρίου στήνεται για τέσσερις ολόκληρες ώρες έξω από τα κλειστά γραφεία της αστικής Πανίδας του Δήμου –αφού είχε προκύψει ένα έκτακτο δημοτικό συμβούλιο– και τελικά φεύγει μαζί της.
Όχι, δεν ήταν love at first sight… ένα «κχχχχχχχχχχχχ!!» επισφράγισε την πρώτη τους επαφή.
Πέρασε το πρώτο δεκαήμερο κρυμμένη κάτω από το κρεβάτι. Δειλά δειλά έβγαινε για να φάει λίγο πατεδάκι και ξανά στην κρυψώνα της. Τα τριψίματα άργησαν αλλά ήρθαν. Το ίδιο και τα χάδια. Πλέον κοιμάται δίπλα από το κρεβάτι της Φλώρας ή χουζουρεύει στην αγκαλιά της όταν εκείνη εργάζεται στον υπολογιστή της. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, κάνει παρέα και με τις άλλες γάτες του σπιτιού.
Κάπως έτσι η Σταθμούλα περνά τα πρώτα της Χριστούγεννα ως μέλος μιας οικογένειας που τη λατρεύει. Κι εκτός από τον προσωπικό της κτηνίατρο, τον κ. Αλέξανδρο Κελεμπέκογλου, που προσφέρει απίστευτο έργο, έχει και γατονονά!
Ναι, σωστά μαντέψατε… Την Κατερίνα που πριν από λίγες ημέρες της έφερε και δώρο. Ένα τρενάκι!
Γιατί η Σταθμούλα δεν κοιτάζει πια τα τρένα να περνούν, έχει επιβιβαστεί στο βαγόνι της ευτυχίας κι απολαμβάνει τη ζεστασιά, την ασφάλεια, τη γαλήνη και την ευτυχία!
Την ιστορία της μοιράστηκε μαζί μου η Φλώρα Μουδήλου, που από μικρή δήλωνε «μαγισσούλα» αφού είχε το χάρισμα να κάνει τις γάτες να την ακολουθούν. «Γατομαγισσούλα» τη φώναζε η μαμά της! Ζει σε μια μονοκατοικία στα Σπάτα και φροντίζει πολλά ζώα μέσα κι έξω από το σπίτι της. Είναι νοσηλεύτρια, αλλά κάνει και δεύτερη δουλειά «για να βγαίνουν οι τροφές» και την Σταθμούλα την υιοθέτησε στη μνήμη του σκύλου της, που έχασε στις 25 Ιουλίου. Γιατί η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ…
